De ziekte van Graves

De ziekte van Graves is een auto-immuun aandoening. Auto-immuun wil zeggen dat het lichaam antistoffen maakt, waardoor ziekteverschijnselen ontstaan. Bij de ziekte van Graves kan er sprake zijn van afwijkingen aan de schild-klier, de ogen en de huid op de scheenbenen. De ziekte van Graves komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen en begint meestal na het twintigste levensjaar. De ziekte komt in bepaalde families meer voor dan bij andere. Roken bevordert het ontstaan van de ziekte van Graves en heeft een negatief effect op het beloop van de ziekte.  

Verschijnselen 

De oogverschijnselen van de ziekte van Graves zijn: 

• wijd open gesperde ogen
• pijnlijke rode
• tranende ogen
• bolle ogen
• zwelling van de oogleden
• dubbelzien 
• slecht zien

Deze verschijnselen worden veroorzaakt doordat de oog-spiertjes en het vet in de oogkassen zwellen, waardoor de inhoud van de oogkas als het ware naar buiten wordt geduwd. Zijn de oogleden heel stevig, dan valt de uitpuiling van de ogen wel mee. Toch is juist die situatie gevaarlijk, omdat dan de druk in de oogkas stijgt waardoor de oog-zenuw beklemd wordt en blindheid kan ontstaan. 

Het stellen van de diagnose 

Om de diagnose te kunnen stellen bekijkt de oogarts uw ogen, wordt uw bloed geprikt en is soms een CT-scan of MRI-scan van uw oogkas nodig. Indien u de ziekte van Graves heeft is op de scan te zien, dat een of meer oogspieren verdikt zijn of dat het oogkasvet is toegenomen. Soms wordt de dikte van de oogspieren gemeten met ultra geluid (echografie). 

Behandeling 

U wordt behandeld door de internist, de oogarts en de orthoptist. De internist probeert de werking van de schildklier te normaliseren met medicijnen of radioactief jodium. Wanneer de schildklier te hard werkt en bovendien erg vergroot is kan (een deel van) de schildklier operatief worden verwijderd. 

Voor de roodheid, het tranen en de pijn aan uw ogen wordt geadviseerd dat u bij klachten een zonnebril draagt. Verder krijgt u oogdruppels, een ooggel of een oogzalf om de klachten te verzachten. Na 2-4 jaar verdwijnen de klachten vanzelf.

Ernstige verschijnselen als uitpuiling van de ogen, een zwelling van het ooglid en dubbelzien worden behandeld met medicijnen (prednison). Zo nodig vindt er bestraling van de oogkassen plaats om de auto-immuun ontstekingsverschijnselen te remmen. Eventueel volgt een operatie.

Als de oogzenuw beklemd raakt door de ziekte van Graves, moet u opgenomen worden in het ziekenhuis en snel behandeld worden met hoge doses prednison of met spoed een oogkasverruimende operatie ondergaan. 

Operaties

Er zijn verschillende soorten operaties die gedaan kunnen worden. Hieronder leest u een kort overzicht:

• Oogkasverruimende operatie
  De uitpuilende ogen worden dieper in de oogkassen gezet. Mogelijke complicaties van de oogkasverruimende operatie zijn afhankelijk van de gevolgde techniek. Er kunnen dove plekken van de huid ontstaan onder of boven de ogen.
• Scheelzienoperatie
  Om scheelzien te verhelpen. Het komt voor dat door de operatie het bestaand dubbelzien juist verergerd wordt; niet zelden krijgt iemand na de operatie last van dubbelzien, terwijl er voor de operatie in het geheel geen sprake was van dubbelzien. In vrijwel alle gevallen is dat dubbelzien met een of meer scheelzienoperaties weer te corrigeren. 
• Verlenging van de oogleden
  Om te wijde lidspleet te verkleinen.
• Correctie ooglidverdikking
  Verwijdering van overtollig vet. 

Prognose 

De totale ziekteduur kan vele jaren in beslag nemen. Als de ziekte genezen is, komt de oogziekte zelden terug.