"Daar ga je dan!" - Een ingezonden patiëntervaring
Vader Dirk-Jan Grootenboer was met zoontje Mats in het ziekenhuis. Mats kreeg buisjes bij de KNO afdeling. Dirk-Jan heeft zijn ervaring op social media gezet en heeft ons onderstaande tekst gestuurd. We delen dit verhaal graag met u.
Veel leesplezier!
Daar ga je dan. Met de kleine man van 2 jaar oud naar het ziekenhuis… Gelukkig wel het beste ziekenhuis van Nederland.
Het verhaal begon eerder. In zijn praten was de kleine man niet zo vlot en voor de zekerheid gingen we naar de huisarts. Die kon door het oorsmeer niet zo diep kijken en verwees ons naar de kno-arts van het @asznl. Ik belde het ziekenhuis en de vriendelijke vrouw vroeg of ik al een arts in gedachten had. Ik had zelf op de tijdlijn op het twitteraccount van een kno-arts gekeken. De betrokkenheid en vriendelijkheid die die arts uitstraalde was goed. Toch gaf ik aan de telefoniste door dat we geen voorkeur hadden. Kort daarna ging mijn vrouw met de kleine man op bezoek bij de arts. Hij constateerde ingetrokken trommelvliezen en adviseerde dat de kleine man buisjes nodig had. Dat zou zijn gehoor verbeteren. Een afspraak voor een dagbehandeling was snel gemaakt. Zelf kozen we ervoor dat het vlak na onze geplande vakantie was. Zo kon de kleine man ook zwemmen met zijn zussen.
En daar ga je dan als papa. Mijn vrouw vroeg of ik zenuwachtig was. Ik gaf aan dat het wel meeviel. Ze lachte me toe en was blij dat ik met de kleine man naar het ziekenhuis ging. De kleine man had geen idee wat hem stond te wachten.
“Wat is dat?”, vroeg de kleine man bij de grote draaideur van het Albert Schweitzer ziekenhuis locatie Amstelwijck. Een grote draaideur, gaf ik als antwoord. Hij bevestigde mijn antwoord met “groot”. Met zijn 90 cm lengte moet hij inderdaad groot zijn geweest.
Bij de informatiebalie werden we vriendelijk goedemorgen gewenst. Ik gaf aan de dame achter de balie aan dat we een afspraak hadden op de derde verdieping. Ik verwachtte een “hier links, dan rechts, even rechtdoor en dan…” De vrouw kwam van haar stoel, pakte de telefoon en zei: ,,Ik loop even met u mee, dan wijs ik u de weg.” Wow, dat is pas service, was mijn eerste gedachte. Bij de lift aangekomen wilde ik al weer afscheid nemen, maar de vrouw ging mee de lift in. De kleine man mocht van haar op het knopje drukken en aangekomen op de derde verdieping, stapte de vrouw voor mij de lift uit. Als een gastvrouw van klasse wees ze de balie die 3 meter verder stond. “Geweldig, dankjewel.”
Daar werd ik wederom welkom geheten en de vrouw aldaar stapte uit haar kantoortje en liep met ons mee op zoek naar de kamer van de kleine man. Daar aangekomen had de zuster ons ook al in het vizier en kwam ons gedag zeggen. De rust en de vriendelijkheid in haar stem bij het afgaan van de checklist gaf de kleine (en grote) man ook rust. Ze legde aan mij alles uit aangezien het voor mij ook de eerste keer was. 
Foto bijschrift: Kleine man is klaar voor de operatie in. #Amstelwijck #kno #dagbehandeling
Hierna maakte ik de kleine man klaar voor de operatie en ondertussen telden we de boten en vissen op zijn lakentje. Een trein uit de speelkamer zorgde uiteraard voor voldoende afleiding. Papa maakte een foto voor op Instagram en Twitter. Binnen enkele minuten werden we ook succes gewenst door @asznl. Online en offline net zo dienstbaar en gastvrij. Nog voor dat we het wisten lag de kleine man met zijn benen omhoog. Door middel van een zetpil en een vloeistof werd zijn lichaam gereed gemaakt.
Iets later kwam de volgende vriendelijke vrouw zich voorstellen en bracht ons naar de operatiekamer. De kleine man wilde uiteraard alleen door papa vastgehouden worden en zijn kroel moest ook mee. Ook hier werden we vriendelijk ontvangen en met een gerust gevoel legde ik de kleine man op de doeken van de operatietafel. Een kapje kwam op zijn mond en nieuwsgierig als hij is keek hij de man en de vrouwen in blauwe pakken aan. “Ga maar lekker slapen", zei ik tegen de kleine man en al snel was hij vertrokken. Met enige trots hoorde ik van de man naast me in het blauw dat de kleine man het heel goed deed.
Foto bijschrift: De kleine man is voorbeeldig gaan slapen en krijgt nu buisjes...
Nog voor dat ik het wist, werd ik alweer geroepen. De kleine man lag al weer in de uitslaapkamer. Daar lag hij met een kapje zuurstof op zijn zij. Een traan bij zijn ogen verraadde dat het lichaampje iets had meegemaakt. Een snurkend geluid stelde me weer gerust en kort daarna werd hij huilend wakker. Aan de andere kant van zijn bed lag een DvD. Een Diploma van Dapperheid. Geniaal, dacht ik en ja, wat was hij dapper geweest. De dokter kwam ook even langs en legde uit dat alles prima verlopen was. Als er nog iets zou zijn dan moesten we even bellen. Een beetje suf bekeek de kleine man het allemaal.
Foto bijschrijft: Lekker uitsnurken in de kamer! #operatie geslaagd! #kno
Foto bijschrijft: Top! #DvD #diploma van dapperheid!! #trots op Mats!
Op schoot was hij snel af te leiden met de tekeningen op het gordijntje en kort daarna werden we weer opgehaald door een bekend gezicht. Zij bracht ons weer naar de bekende zuster en daar kregen we wat drinken. “Nog meer”, gaf de kleine man aan. Even later kwam het tweede bekertje en ook een lekker perenijsje. Met een kaart werden we gedag gezegd door de zuster. Op die kaart stond dat we op een bepaald tijdstip werden gebeld over hoe het gaat met de kleine man. Dat is pas nazorg verlenen. We bedankten de zuster met de goede en lieve zorg. Kort daarvoor had ik dat via Instagram en Twitter online ook al gedaan. Net als offline door de zuster werd er online wederom vriendelijk gereageerd. De kleine man voelde zich al iets beter en wilde zelf weer lopen. Al snel had hij door dat hij voor het lopen wel een handje nodig had van papa.
Foto bijschrijft: ASz Bedankt voor de goede en lieve zorg! #kno #drvdspek #amstelwijck
Bij de informatiebalie kwam de dame van haar stoel en keek even naar de dappere kleine man. “Het is goed gegaan?” vroeg ze aan me en ik antwoordde dat het super was. De kleine man had uiteraard alleen maar oog voor de grote draaideur. Na nog geen 2 uur na binnenkomst stonden we weer buiten. Met vertrouwen, rust en een goed gevoel. Wat mij betreft inderdaad een nummer 1 ervaring in het beste ziekenhuis van Nederland.
Dirk-Jan Grootenboer