Hartspierziekten (cardiomyopathie)

Bij een hartfilmpje (Ook wel ECG genoemd) worden de elektrische signalen die het hart afgeeft, in een grafiek weergegeven.

Een hartfilmpje geeft een indruk of het hart goed werkt. De cardioloog kan van de grafiek aflezen hoe het hartritme is. Ook is het soms mogelijk om van de grafiek af te lezen of u ooit een hartinfarct heeft doorgemaakt. Verder geeft de grafiek informatie over de grootte van het hart en hoeveel zuurstof het hart krijgt.

Het maken van een hartfilmpje is een eenvoudig onderzoek zonder risico’s. Het duurt slechts enkele minuten en doet geen pijn. U krijgt hiervoor een aantal elektroden op de huid geplakt. Die elektroden kunnen het elektrische signaal van het hart opvangen. Ze worden met het ECG-apparaat verbonden. Het ECG-apparaat geeft de elektrische activiteit van het hart in een grafiek weer. De elektroden worden met plakkertjes op de borstkas bevestigd.

De elektroden worden met plakkertjes op de borstkas bevestigd. De arts krijgt de uitslag in een grafiek op papier. 

De arts krijgt de uitslag in een grafiek op papier. Een hartfilmpje geeft alleen een eerste indruk. Als uit het hartfilmpje blijkt dat er mogelijk iets aan de hand is met uw hart is er meestal verder onderzoek nodig.

Bij een echo-onderzoek van het hart (echo-dopplercariogram) wordt u hart in beeld gebracht met behulp van geluidsgolven.

De echolaborant van de Hartfunctieafdeling plakt een aantal elektroden met plakkertjes op uw borst . Deze meten de elektrische signalen die uw hart uitzendt. Met het echoapparaatje kijkt de laborant vervolgens tussen de ribben door naar het hart. Het echoapparaatje verzendt en ontvangt de geluidsgolven die worden vertaalt naar beelden op een monitor. Sommige weefsels en structuren laten meer geluidsgolven door dan andere weefsels. Hierdoor zijn er verschillende tinten zwart, wit en grijs op het scherm te zien.

Doppler
De dopplertechniek wordt gebruikt om de stroomsnelheid van uw bloed te meten. De bloedlichaampjes weerkaatsen de geluidsgolven en afhankelijk van de stroomsnelheid wordt dit in een hoger of lager geluid omgezet.

Uit de toonhoogte wordt de snelheid en de richting van de bloedstroom afgeleid. Deze geluiden maken dus deel uit van het gehele onderzoek. Het onderzoek geeft veel informatie over de anatomie van het hart, de pompfunctie, de werking van de hartkleppen en zelfs over de doorbloeding van het hart.

Het onderzoek is niet pijnlijk en duurt ongeveer 10 tot 30 minuten. Meer informatie over dit onderzoek leest u in de folder.

Een holter is een dagregistratie van uw hartritme. Door gedurende een langere tijd uw hartritme te registreren kunnen bepaalde afwijkingen opgespoord worden, die op een ‘gewone’ ECG (hartfilmpje) niet zichtbaar zijn. We plakken vijf elektroden op uw borst. Deze elektroden worden verbonden met een recorder, die u bij u 24 uur draagt. Via deze recorder wordt uw hartslag geregistreerd. U krijgt een dagboekje mee, waarin u uw activiteiten beschrijft met de eventueel daarbij optredende klachten. Meer informatie over dit onderzoek leest u in de folder.

Dit is een onderzoek waarbij door middel van elektrische registratie (hartfilmpje) gekeken wordt hoe het hart functioneert tijdens inspanning. Bij een hartfilmpje in rust zijn afwijkingen niet altijd te zien. Bij inspanning moet het hart harder werken. Het hart heeft daarbij meer behoefte aan energie en zuurstof. Daardoor worden afwijkingen beter zichtbaar.

Dit onderzoek wordt door een hartfunctie verpleegkundige uitgevoerd op de Hartfunctieafdeling van de polikliniek Cardiologie.

De hartfunctielaborant en arts vergelijkt de opnames van de hartfilmpjes tijdens inspanning met de opnames in rust. Zo kunnen zij de oorzaak van de klachten vinden.

Verloop van het onderzoek
U krijgt een paar elektroden met plakkertjes op uw rug en borst. Deze registreren uw hartritme. Tijdens het onderzoek wordt ook uw bloeddruk gemeten. Een inspanningstest wordt meestal op de fiets (hometrainer) gedaan. De laborant vraagt u te starten met fietsen. De belasting wordt daarbij langzaam opgevoerd. Het onderzoek duurt ongeveer 20 minuten.

De arts bespreekt de uitslag met u. Er is geen voorbereiding voor nodig. Wel is het verstandig om wat gegeten te hebben voordat u de fietstest ondergaat. Meer informatie over dit onderzoek leest u in de folder.

Bij een echo-onderzoek van het hart (echo-dopplercariogram) wordt u hart in beeld gebracht met behulp van geluidsgolven.

De echolaborant van de Hartfunctieafdeling plakt een aantal elektroden met plakkertjes op uw borst . Deze meten de elektrische signalen die uw hart uitzendt. Met het echoapparaatje kijkt de laborant vervolgens tussen de ribben door naar het hart. Het echoapparaatje verzendt en ontvangt de geluidsgolven die worden vertaalt naar beelden op een monitor. Sommige weefsels en structuren laten meer geluidsgolven door dan andere weefsels. Hierdoor zijn er verschillende tinten zwart, wit en grijs op het scherm te zien.

Doppler
De dopplertechniek wordt gebruikt om de stroomsnelheid van uw bloed te meten. De bloedlichaampjes weerkaatsen de geluidsgolven en afhankelijk van de stroomsnelheid wordt dit in een hoger of lager geluid omgezet.

Uit de toonhoogte wordt de snelheid en de richting van de bloedstroom afgeleid. Deze geluiden maken dus deel uit van het gehele onderzoek. Het onderzoek geeft veel informatie over de anatomie van het hart, de pompfunctie, de werking van de hartkleppen en zelfs over de doorbloeding van het hart.

Het onderzoek is niet pijnlijk en duurt ongeveer 10 tot 30 minuten. Meer informatie over dit onderzoek leest u in de folder.

Als u pijn op de borst heeft of als u een hartinfarct heeft gehad kan er onderzoek worden gedaan naar uw hart en naar de kransslagaders. (Dit zijn de slagaders rondom uw hart). Dit onderzoek wordt een hartkatheterisatie genoemd. 

•  Bekijk hieronder het filmpje van de Hartstichting over de hartkatheterisatie.

Bij dit onderzoek wordt gebruik gemaakt van een magnetisch veld en radiogolven. Er komt dus geen röntgenstraling aan te pas. Met een MRI kan bijvoorbeeld heel gedetailleerd de structuur van het hartspierweefsel in beeld gebracht worden, zonder dat daarvoor een operatie nodig is.
Met een contrastmiddel kan zelfs littekenweefsel nauwkeurig in beeld worden gebracht dat ontstaan is door bijvoorbeeld een hartinfarct, een ontsteking of stapelingsziekte.
Daarnaast kan ook de hartfunctie of een mogelijke afwijking aan de hartkleppen onderzocht worden.

• De meest voorkomende redenen om een MRI onderzoek te doen zijn:
• Hartfalen, al dan niet met bekende oorzaak.
• Aantonen/uitsluiten vitaal hartspierweefsel na een hartinfarct.
• Aantonen/uitsluiten doorbloedingsstoornissen van het hartspierweefsel.
• Aangeboren hartafwijkingen.

Meer informatie over dit onderzoek leest u in de folder.

De CT-scan van het hart wordt vooral gebruikt om afwijkingen aan de kransslagaderen aan te tonen of uit te sluiten. Bij een aantal patiënten wordt daarmee een hartkatheterisatie overbodig.
De CT-scan van het hart is een patiëntvriendelijk onderzoek. Er hoeven geen katheters in het lichaam te worden ingebracht via de lies of pols. Dit gebeurt wel bij een hartkatheterisatie.

Meer informatie over dit onderzoek leest u in de folder.