“We helpen patiënten én collega’s van de SEH en afdelingen in het ziekenhuis”

Op hun snelle sneakers brengen Patrick en Jamila patiënten van de Spoedeisende Hulp (SEH) naar een afdeling in het Albert Schweitzer ziekenhuis. Collega’s zijn erg blij met hun hulp, want zo dragen zij bij aan een snellere doorstroming van patiënten. Patrick en Jamila zijn trots op hun baan: van werkeloos naar een functie van onschatbare waarde.

Wanneer een patiënt via de SEH in het Albert Schweitzer ziekenhuis komt, worden zij altijd door een verpleegkundige van de afdeling opgehaald. “Dat lukt niet altijd gelijk,” zegt afdelingshoofd Priscilla Wiegers. “Terwijl het voor de doorstroom op de SEH belangrijk is dat patiënten snel verplaatst worden, zodat een nieuwe patiënt behandeld kan worden.”

Belangrijke schakel
Zo ontstond de functie van Patrick en Jamila: patiënten begeleiding acute zorg. “Het was voor iedereen even wennen, maar inmiddels wil niemand meer zonder hen. Ze zijn van onschatbare waarde”, zegt Priscilla. Er verschijnt een grote glimlach op het gezicht van Patrick en Jamila. “We zijn eigenlijk een belangrijke schakel”, zegt de 50-jarige Jamila. “Ook voor patiënten. Ze hebben net gehoord dat ze in het ziekenhuis moeten blijven of hebben slecht nieuws gekregen. Op weg naar de afdeling delen sommigen graag hun verhaal, anderen hebben juist even stilte nodig. Alles kan. Ze hoeven in ieder geval niet te zoeken naar de juiste afdeling.”

‘Ik wilde werken’
Jamila werd ruim een jaar geleden tegen haar zin in afgekeurd voor werk. “Ik wil zo graag nog werken en ik kan ook nog heel veel doen.” Ze liet het er niet bij zitten en kwam via een speciaal traject van de gemeente Dordrecht op gesprek bij Priscilla. Vanwege verschillende depressies kwam ook de 40-jarige Patrick thuis te zitten. “Ook ik volgde het traject bij de gemeente. Ik had aangegeven dat ik de zorg erg interessant vind,” verduidelijkt Patrick. Als hij terugdenkt aan zijn gesprek met Priscilla moet hij lachen. “Ik was speciaal naar de kapper geweest en ik heb aan een stuk door zitten kletsen. Blijkbaar was het goed, want al heel snel hoorde ik dat ik mocht beginnen.” Allebei volgden ze verschillende trainingen en opleidingen, zodat Patrick en Jamila goed voorbereid waren op hun werkzaamheden.

Waardering
In de korte tijd dat Jamila en Patrick een patiënt zien, ontstaat soms een bijzonder contact. “Laatst hielp ik een oudere dame. Op de afdeling waren de verpleegkundigen op dat moment druk. Met hun toestemming mocht ik mevrouw in bed helpen. We hadden een bijzonder gesprek over onze kinderen. ‘Je bent een engeltje’, zei ze toen ik wegging.” Patrick wordt vaak herkend als hij door het ziekenhuis loopt. “Bijvoorbeeld door verpleegkundigen, omdat ik bij hen op de afdeling ben geweest. Ik ben blij dat ik nu een rol heb die wordt gewaardeerd.” Een bed besturen, daar draait hij zijn handen niet meer voor om. “Soms wil een familielid helpen en dat is goed bedoeld, maar ik doe het liever alleen. Dan weet ik zeker dat ik geen deurposten of liftdeuren raak.”

Mevrouw Schumacher
Na een drukke dienst is een bezoekje aan de sportschool of een wandeling niet meer nodig. “Op een normale dag zet ik zo’n 20.000 stappen, als het druk is maar liefst 26.000”, zegt Jamila, terwijl ze naar het sporthorloge om haar pols wijst. Die snelheid is ook door anderen opgemerkt. “Laatst werd ik zelfs mevrouw Schumacher genoemd”, lacht Jamila. “Dat was de zoon van een patiënt. Hij heeft waarschijnlijk flink door moeten lopen om mij bij te kunnen houden toen ik zijn moeder naar de afdeling bracht.”